Cześć! Za 2 miesiące trzeba będzie opłacić serwer wraz z domeną, a od momentu założenia bloga nasza aktywność spadła do 0 postów dziennie/miesięcznie/rocznie. W związku z tym z uwagi na euforię spowodowaną pogodą za oknem (pal licho tę cholerną alergię) stwierdzam, że czas najwyższy na reanimację raz tu raz tam (coby nie skończył jak przezyjtosam!).
Już w następny wtorek – 23.06.2015 krótka prezentacja z jeszcze krótszej przygody w Iranie. Jeżeli planujesz wyjazd w tamte rejony, a nie wiesz jak to z wizą, jak z bezpieczeństwem, czy z alkoholem i podrywaniem muzułmanek (o tym tylko słuchałem Ola – naprawdę!) to wpadnij! Zachęcam do zalajkowania strony Klubu Keja i śledzenia slajdowisk w następnym sezonie. Miałem przyjemność opowiadać tam już o przygodach podczas podróży autostopem do Istambułu, Indiach, Gruzji, Armenii, Górskim Karabachu, Peru i Boliwii.

Czytając relacje z podrózy jedwabnym szlakiem nie sposób nie zwrócić uwagi na najbardziej wyróżniający się przystanek na tej trasie. Krainę lężacą nad Morzem Kaspijskim, Zatoką Perską i Zatoką Omańską z arcybogatą, starożytną historią, przy której wzmianki o dzikich plemieniach słowiańskich zamieszkujących polne tereny centralnej Europy mogą stanowić jedynie jej drobny podrozdział. Chciałem doświadczyć otwartości Persów, ich ciekawości świata i gościnności. Z czystym sumieniem i reką na sercu mogę powiedzieć, że był to najbezpieczniejszy kraj jaki miałem przyjemność zwiedzać. Jednocześnie z uwagi na ogromne zaufanie jakim Irańczyków obdarzyłem, to był to chyba jedyny kraj, w którym dałem się podejść jak dziecko i oszukać jak ostatni amator. Ale o tym więcej podczas slajdowiska. Dowiecie się między innymi czy trudno dostać wize do Iranu, jak rozmawiać z Irańczykami, jak z nimi handlować i jak wyjsć ostatniego dnia na miasto z zamiarem zakupu szafranu, a wrócić z dwoma dywanami.
Zapraszam.
Marcin Erbel.